De Apeldoornse Metaalbuurt is een vroeg voorbeeld van de sociale woningbouw uit het begin van de vorige eeuw en om die reden een beschermd gezicht en rijksmonument. Na jarenlang met sloop bedreigt te zijn is het oudste deel nu volledig gerenoveerd en is een jonger gedeelte vanuit de oorspronkelijke context herontwikkeld met nieuwbouwwoningen.

Met de herinrichting van de openbare ruimte wordt de oorspronkelijke schoonheid van het stedenbouwkundig plan weer zichtbaar. Smalle, licht gebogen straten met ‘onverharde’ bermen, diepe tuinen en veel ruimte. Het Bronsplein, ooit bedoeld voor de bouw van een school, is als centrale groene open ruimte weer hersteld en voorzien van een granieten zitelement met daarin een speciaal voor de renovatie van de Metaalbuurt geschreven gedicht van de dichter Tom van Deel.

Door juist in deze wijk grindbermen te introduceren wordt het ‘zachte’ en ‘informele’ karakter van het tuindorp voelbaar. Het grind vormt een duurzame, vanzelfsprekende invulling van de smalle bermen en kan daarnaast ook dienst doen als extra parkeerruimte en als infiltratiezone voor het water van de weg. Naast de grindbermen vormen de ligusterhagen op de erfgrenzen met tuinen de belangrijkste ruimtelijke drager van het plan. Op deze manier wordt de diversiteit van tuininrichtingen aan elkaar gesmeed. Tot slot is in elke tuin al bij oplevering een eigen ‘adresboom’ geplant. Een los patroon van bloeiende bomen geven zo op wisselende momenten in het jaar steeds een ander kleuraccent in het straatbeeld.