THE CITY AS A SERIES OF LANDSCAPES
X
MIASTO JAKO SERIA KRAJOBRAZÓW
MIASTO JAKO SERIA KRAJOBRAZÓW
Rzeka będąca w przeszłości głównym czynnikiem lokacyjnym, jest obecna niemal w każdym mieście. Miasto zawdzięcza rzece swój unikalny krajobraz i rozwój, tworzy z nią relację od samego początku. Relacje te na przestrzeni lat ulegały wielokrotnym przeobrażeniom, które zostawiły po sobie dużo barier skutecznie odcinających miasta od ich rzek. Wyzwaniom w postaci przywracania rzek miastom towarzyszą skrajne zagrożenia hydrologiczne, takie jak susza i powódź.
Zagrożenia te powodują, że tereny nadrzeczne stają się niedostępne dla ich użytkowników, stają się terytorium przejściowym -
obszarem zagrożonym pomiędzy wodą a lądem.
Celem pracy jest zmierzenie się z obszarem nadrzecznym odciętym od miasta ruchliwą arterią, węzłami komunikacyjnymi, nienawiązującym relacji z drugim brzegiem, narażonym na zagrożenia hydrologiczne. Podjęta zostaje próba nadania terenom nadrzecznym nowego znaczenia w strukturze miasta.
Charakterystyczny krajobraz każdej pory roku, który obserwujemy nad rzeką jak
i zachodzące w rzece procesy rzeźbotwórcze - erozyjne stały się impulsem do ukształtowania infrastruktury krajobrazu, która stworzy nowe horyzonty i umożliwi podziwianie zmieniających się serii krajobrazów.
Strategia projektowa oparta na symulacji procesów występujących w naturze ma na celu stworzenie nowych, niepowtarzalnych scenerii.
Podstawą projektu jest poszerzenie koryta rzeki umożliwiając tworzenie się wysp (archipelagów) co przywróci naturalny charakter rzeki.
Wytworzone wyspy zapewnią bezpieczne warunki dla ochrony cennych gatunków ptaków a niektóre wyspy zostaną udostępnione wypoczywającymi nad rzeką. Spowolniony nurt rzeki stworzy bezpieczne warunki dla przywrócenia rekreacji nadwodnej. Niebezpieczeństwo powodzi zostanie zminimalizowane za pomocą ścian muru przeciwpowodziowego stanowiącego konstrukcję projektowanej zielonej struktury nad ruchliwą arterią. Struktura zielonego płaszcza wprowadza sieć ścieżek, kładek, roślinności, zbiorników na wodę opadową i nadmiar wód z rzeki. Dostępność terenów nadrzecznych poprawia szereg ciągów pieszo – rowerowych, mostów, przystani, kładek
i wież obserwacyjnych łączących się z drugim brzegiem, dostosowujących się do skrajnych poziomów wody.
Dopełnieniem projektu jest budynek Muzeum Historii Naturalnej zlokalizowany na terenie historycznego Fortu, nadający zapomnianemu miejscu i budynkom fortecznym nowe życie. Monumentalna kubatura Muzeum, manipulująca formą i materiałem naturalnego krajobrazu nadrzecznego jest manifestem poświęconym przyrodzie mówiącym
o dynamice zachodzących zmian w krajobrazie.
